برخیز بانو!

تو ستون استحکام عرشی بانو!

این‌گونه بر زمین نیفت!

برخیز؛ وگرنه آسمان بر زمین سقوط خواهد کرد.

برخیز و چنین رنجور به دیوار تکیه نده که تمام عالم به تو اتکا دارد. برخیز!

همه زخم‌هایت را پنهان کن تا دشمن، آرزوی پیروزی را برای خویش به گور ببرد.

هنوز باید باشى.

هنوز اسلام نیازمند خطبه‌های توست.

هنوز امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) انقلاب و غیرت فاطمى تو را پشتوانه خویش می‌خواهد.

برخیز و با همین نیمه‌جان مجروح، با همین پیکر زخم‌خورده در کوچه‌های شهر جاری شو......